Αυτή τη στιγμή 79 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρώπη αντιμετωπίζουν τη σκληρή πραγματικότητα της φτώχειας. Μερικοί από αυτούς δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ζεσταίνονται το χειμώνα ή να υποβάλλονται σε θεραπεία όταν ασθενούν. Μερικοί δεν μπορούν να πληρώσουν για τα σχολικά γεύματα των παιδιών τους. Μερικοί δεν έχουν ούτε καν καταφύγιο να κοιμηθούν. Σε αντίθεση με μερικά μέρη του κόσμου, κανένας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πεθαίνει πλέον από ασιτία. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχει εξαφανιστεί η φτώχεια. Η παρούσα οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση σημαίνει ότι μέχρι το 2011 έξι εκατομμύρια Ευρωπαίοι ενδέχεται να χάσουν τη δουλειά τους. Για τους πιο ευάλωτους ανθρώπους, οι προοπτικές είναι χειρότερες παρά ποτέ [1].

Στην ΕΕ 19 εκατομμύρια παιδιά αντιμετωπίζουν κίνδυνο φτώχειας [1], ενώ σε μερικές χώρες περισσότερα από ένα στα τέσσερα παιδιά είναι φτωχό ή στερούμενο [14]. Συνήθως, αυτό συμβαίνει διότι οι γονείς τους είναι άνεργοι ή δεν έχουν μόνιμη εργασία [10]. Γενικότερα, στις περισσότερες χώρες τα παιδιά είναι περισσότερο εκτεθειμένα στον κίνδυνο της φτώχειας από ότι συνολικά ο πληθυσμός (19% έναντι 16%) [1]. Τα παιδιά που μεγαλώνουν στη φτώχεια και στον κοινωνικό αποκλεισμό έχουν λιγότερες ευκαιρίες σε σχέση με τα υπόλοιπα να πετύχουν στο σχολείο, να έχουν καλή υγεία και να αποκτήσουν καλή δουλειά στο μέλλον [12]. Επίσης, τα παιδιά που παρατούν το σχολείο δεν έχουν τα απαραίτητα προσόντα για να εισαχθούν στην αγορά εργασίας και ως αποτέλεσμα διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού [13].

 

Οι άνεργοι είναι ιδιαιτέρως ευάλωτοι. Το 41% αυτών διαβιώνουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Οι κοινωνικές παροχές (όπως τα οικογενειακά επιδόματα, το επίδομα ανεργίας και οι στεγαστικές επιδοτήσεις) μειώνουν πράγματι τον κίνδυνο φτώχειας, αλλά ένα σπιτικό όπου βασίζεται αποκλειστικά σε επιδόματα σπανίως επιτυγχάνει να έχει ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο [10].

 

Οι Ρομά αντιμετωπίζουν πολλαπλά μειονεκτήματα (στερεότυπα, εκπαιδευτικά μειονεκτήματα, μειωμένη πρόσβαση στην εργασία και σε βασικές υπηρεσίες όπως η στέγαση και η υγεία) και ανήκουν στις πιο αποκλεισμένες κοινωνικές ομάδες [1].

Οι μετανάστες αντιμετωπίζουν τον αποκλεισμό από τις κοινωνικές δραστηριότητες λόγω κοινωνικών διακρίσεων ή/και ρατσισμού, ενώ ταυτόχρονα έχουν μικρή σύνδεση με την αγορά εργασίας [13].

Τα άτομα με ειδικές ανάγκες έχουν δύσκολη πρόσβαση στην εργασία αλλά και στην εκπαίδευση [13].

 

Οι άνθρωποι που δεν έχουν στέγη βιώνουν μια από τις περισσότερο σκληρές μορφές αποκλεισμού [1].

 

 

Οι μονογενεϊκές οικογένειες αντιμετωπίζουν προβλήματα πρόσβασης στην αγορά εργασίας [13]. Οι μονογονεϊκές οικογένειες είναι ιδιαιτέρως ευάλωτες, εφόσον το 32% αυτών κινδυνεύουν από φτώχεια [10].

Τέλος,σημαντικό μέρος της ευρωπαϊκής φτώχειας αποτελεί η φτώχεια στις αγροτικές περιοχές [9].